De gezaag en geboor is afgelopen en nu wordt er geschilderd.
Aangezien ik het meeste last heb van omgevingsgeluid en minder van geurprikkels valt het dus al wat beter mee.
Mijn leidinggevende en ik hebben afgesproken van een maandelijks gesprekje te houden om even af te tasten hoe alles loopt. Tussendoor ben ik ook nog steeds welkom als het even niet (meer) gaat.
Dat laatste wordt een werkpunt, want meestal wacht ik te lang voor ik iets ga zeggen.
Het is moeilijk om die grens tussen "het lukt" en "het gaat niet meer" aan te voelen en het is voor haar ook niet altijd zichtbaar. Deze week vond ik een lastige week terwijl zij dacht dat het wel goed ging.
En ja, het ging oppervlakkig en uiterlijk inderdaad goed, maar innerlijk en naar werk toe ging het niet goed. Ik heb niet veel gepresteerd door continue overprikkeling.
Ondertussen ben ik ook gestart met een workshop bij Psysense: "emotiemanagement en zelfcontrole bij mensen met autisme."
Een workshop waar ik met een bang hart aan gestart ben aangezien "emoties" niet mijn favoriete onderwerp zijn.
We zijn nu 3 sessies ver en het is net zo moeilijk als ik verwacht had, maar aan de andere kant zijn er ook punten waar ik het heel goed op doe.
Het herkennen van de eigen emoties vind ik moeilijk, maar het herkennen van de emoties van een ander vind ik dan weer een pak makkelijker. Stilstaan bij wat een ander zou voelen, is minder confronterend dan stilstaan bij mezelf. Ik vind mijn eigen emoties niet de moeite waard in vergelijkbaar met die van een ander. Ook dat wordt dus een groot werkpunt :-).
Het beloven nog drukke weken te worden!
 |
| Inside Out - Disney |
It's been a month since I wrote my last blog.
The refurbishment at work is still going on. The drilling and sawing has been replaced by painting.
Luckily I'm less sensitive for smell than noise so it's not so bad.
My boss and I made a deal that I go to see her every month for a talk about how things are going.
I'm still welcome in between appointments as well when I'm having a hard time or when I want a chat.
It will be hard to know when to go and when not to go because I don't know very well when I need someone and when I can do it alone. It's hard to know when I'm going into the red.
It's hard to distinguish the line between "I can do it" and "I can't take anymore" and she isn't always around to see it.
For example, this week was a hard week for me, but she tought everything went well.
And yes, externally and superficially everything was alright, but internally and linked to my work it didn't go well. I tried working, but due to being continually overstimulated I didn't do a lot.
In the meantime I started a workshop at Psysense (a psychotherapy practice specialised in autism): management of emotions and selfcontrol for people with autism.".
I was scared to do this, because emotions aren't my favourite subject.
I did 3 sessions and it's as hard as I'd expected, but I was suprised to notice there are things I'm good at as well.
I'm finding it very hard to recognise my own feelings, but recognising the emotions of someone else is a lot easier for me. It's less confrontational to focus on someone else's emotions than focusing on my own. I don't think my emotions are worth as much as the other's.
So that'll be a working point as well :-).
Busy weeks ahead!
