Een hele hoop veranderingen waar ik moet mee leren omgaan.
't Is moeilijk om op 1 sessie een heel intensieve begeleiding van bijna 2 jaar samen te vatten.
Moeilijk om de diegene die me zo hard geholpen heeft, maar nu te ziek is om die hulp nog verder te bieden, los te laten.
Telkens opnieuw het gevoel in de steek gelaten te worden en te moeten herbeginnen.
En ook al weet ik rationeel wel dat ziek zijn niet hetzelfde is als in de steek gelaten worden, toch voelt het zo.
Eindelijk is er genoeg vertrouwen en dan stopt het daar.
Je wordt doorverwezen naar iemand anders en je moet weer herbeginnen.
Op zich heb ik nog wel wat geluk.
Die arm van mijn octopus werd niet afgesneden, maar voorzichtig losgemaakt én hij hangt nog steeds met een paar zuignapjes vast.
Mijn vorige therapeute wil het contact behouden en blijft beperkt bereikbaar via mail als steun op afstand.
De nieuwe werkt niet zo intensief dus wekelijks kan ik bij haar niet terecht.
Op zich geen ramp aangezien we net op een punt waren gekomen waar de wekelijkse afspraken tweewekelijks werden.
En ik mag ook naar haar mailen.
Dus zelfs al duurt het weer een hele tijd voor het mondeling lukt, schriftelijk zal ze dan wel op de hoogte zijn van de chaos in mijn hoofd.
We gaan proberen om de werkpunten over te nemen en uitzoeken hoe haar manier van werken kan geïntegreerd worden in de oude manier van werken gecombineerd met mijzelf.
Normaal gezien zal er ook nog een verslagje overgemaakt worden om te verduidelijken van waar ik kom, waar ik nu stond en waar ik naartoe wou.
Op zich zie ik het wel zitten, denk ik.
De nieuwe is niet geheel nieuw. We hebben elkaar al ontmoet buiten de context van therapie.
Het zal wennen worden.
Meer voor mij dan voor haar.
Het voelt aan alsof er een hele grote kei van onder mijn voeten weggehaald is waardoor ik allesbehalve stabiel sta, maar ondertussen ligt er alweer een nieuwe klaar.
Een nieuwe kei die nog wat geschaafd moet worden om goed te passen.
Veranderingen en nieuwigheden zijn niet altijd negatief.
Ze zijn moeilijk te verteren en zorgen voor heel wat spanning en onzekerheid, maar zolang ik het niet probeer, ga ik ook niet weten of het een verbetering is ten opzichte van het oude.
 |
| Casper & Hobbes hebben me tot nu toe door alle moeilijkheden heen geholpen. - Calvin & Hobbes helped me through all the difficulties I've met so far. |
Not only a new job, but also a new therapist.
A lot of changes to adapt to.
It's hard to summarize a very intensive therapy of almost 2 years in 1 session.
It's hard to let go of the one person who helped me so much and who is now to ill to help me any more.
Again and again I have the feeling that she is abandoning me.
Although I rationally know that being ill isn't the same as abandoning someone, it still feels that way.
When you finally trust someone the relationship stops.
You get transferred to someone else and you can start over again.
I know I'm lucky in a way.
The arm of my octopus hasn't been brutally cut off, but it has been loosened very gently and it will hold on with a couple of suction cups.
My previous therapist wants to keep me in touch. I can contact her by email and she will be a support from a distance. She certainly doesn't want to abandon me.
The new one doens't work as intensive as the old one so the weekly appointments won't be possible.
That's not a disaster as we just reached a point of changing the weekly appointments to two-weekly appointments.
And I can mail! Very important to me as I can express myself much more by writing than by talking.
Even if it takes a lot of time before I can tell her about the chaos in my head, she certainly will have all the knowledge she needs by reading my mails.
We will try and continue with all the working points and find out if there is a way of adapting her therapy style with the style of the previous therapist in combination with myself.
Normally we should get a small summary of my previous therapist to explain where I come from, where I am now and where I would like to go.
I like the big idea.
The new therapist isn't completely new because we've already met outside the context of therapy.
It will take some time to get used to it.
Especially for me, maybe less for her.
It's like someone took away a large boulder from beneath my feet making me unstable, but there is already a new boulder ready to be placed.
It only needs to be scraped and polished so it will fit.
Changes and novelties aren't always negative.
They are hard to digest and create lots of tension and uncertainties, but if I don't try them out, I will never new if there are an improvement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten