Het vervolg op de feestdagen - A follow-up of the festive season.

Ik heb de kerstdagen overleefd.
Al bij al viel het allemaal zelfs beter mee dan verwacht.
Een stukje hiervan heb ik zelfs aan mezelf te danken.
Ik had namelijk voorgesteld om kerstavond in het "grote" huis van mijn broer te vieren in plaats van het "kleine" stadshuisje van de mama.
Op die manier konden neefje en 3 nichtjes thuis blijven en kon het lawaai en de animatie een beetje verspreid worden over het huis.
Naast het lekkere dagelijkse-kost-eten van de mama hebben we dus ook pakjes uitgedeeld en gespeeld met neefje en nichtjes.
Soms in de living, soms in de speelkamer, altijd leuk.

We gingen terughoudend naar de papa op 25 december.
Na een nogal hevige discussie enkele weken geleden was ik toch wel benieuwd en angstig naar hoe hij zich zou gedragen.
Het leek alsof er niets gebeurd was.
Het eten was alweer meer dan lekker.
Neefje en nichtjes gezellig en niet te luidruchtig.

Zelfs een aangename verrassing gekregen toen de papa op een gegeven moment een opmerking van mij beantwoordde met de woorden: "ik ben ook een autist hè."
En toen ik zuchtte bij de woorden: "we gaan dan nog eens een familieweekend plannen.", werd er direct gezegd dat ik het moet zeggen als ik er geen zin in heb en dat zelfs een paar uur aanwezigheid al meer dan goed zullen zijn.

Zou dat het begin van de acceptatie van mijn ASS kunnen zijn en misschien zelfs een beetje inzicht?

De kerstfeestje ben ik geëindigd met mijn hoofd op de tafel, een aai over mijn rug en de echtgenoot die me uitgeput naar huis voerde.

Ik zou graag heel optimistisch zeggen dat ik alle feestelijkheden overleefd heb, maar op 7 en 20 januari volgen er nog 2 familiekerstfeesten. Nog eventjes op de tanden bijten....

I survived the festive season.

All in all it was even better than expected.

I'm even responible for some of the good things.

It was my idea to have the christmas eve party at my brother's "big" house and not in the "small" house of the mama

Staying at home was easier for the nephew and 3 nieces, the noise and animation could be spread out through the house.

We had a lovely every-day-meal made by the mama, dealt some gifts and played with the kids, sometimes in the livingroom, sometimes in the playroom.

We went to the father on Christmas day with some reluctance.

After a rather heavy discussion some weeks ago I was curious and very anxious how he would behave himself.

He acted as if nothing had happened.

The food was very nice again.

Nephew and nieces were lovely and not too loud.

I even got a nice surpise when the dad answered one of my remarks with the words: "well, I'm autistic hè".

And when I heard the words: "we need to plan another familyweekend." I sighed rather loud and immediately I was told to tell it when I didn't like it and that they would be even happy if I was there for a couple of hours.

Could this be the beginning of accepting my ASD and maybe even a bit of insight?

The Christmas party ended with my head on the table, someone stroking my back and the husband taking my home, exhausted.

I would like to tell you all very optimistically that I survived all of the festivities, but we still have 2 parties in january. I still need to be brave a little longer....

Feestdagen - Festive season

De feestdagen, de kerstperiode....

Het moment van het jaar waarop we onder druk van de maatschappij vrolijk moeten zijn en vol enthousiasme met familie moeten samenkomen om feest te vieren.
De periode waar ik al jaren een hekel aan heb. Al even lang zeg ik dat ik een week vakantie ga nemen in het buitenland om aan die familieverplichtingen te ontsnappen, maar ik heb het nog nooit gedaan.

Ergens denk ik dat het mijn plicht is als dochter om te doen alsof.
De druk van buitenaf dat het zo hoort en dat je je daar maar moet aan aanpassen.

Sinds kort begint er echter wat vulkanisch vuur te borrelen.
(Mijn therapeut gaat dit heel graag horen)
Steeds meer voel ik me genegeerd en onzichtbaar.

Ik heb al enkel keren de gevolgen gevoeld van serieus over mijn grenzen te gaan.
De laatste keer, 2015, heeft uiteindelijk tot de diagnose ASS geleid.
Eens je over zo'n grens gaat en neervalt van uitputting, komt de volgende grens telkens sneller dichterbij.
Het evenwicht vinden om ver genoeg van de grens te blijven zonder een kluizenaar te worden, is al moeilijk genoeg.

Die feestperiode dwingt me om over mijn grens te gaan en ik wil dat niet langer.
Alleen weet ik niet hoe ik dit duidelijk kan maken naar mijn familie en dan vooral mijn vader.
Hij beweert vanuit zijn beroepsmatige kennis goed te weten wat ASS inhoudt, maar ik ondervind dit absoluut niet zo.
Hij vindt bij alles dat ik me er maar moet over zetten, want dat is bij iedereen zo.
Feestdagen zijn nu eenmaal vermoeiend en lawaaierig dus moet ik daar maar tegen kunnen.

Wel, ik vind dat niet zo vanzelfsprekend en ik heb het er heel moeilijk mee dat dit niet gezien wordt door anderen.
Ik ben al een grens teveel gepasseerd en ik kan er allemaal niet goed meer tegen.
Mijn autisme is geen excuus.
Het is de reden waarop ik het zo moeilijk heb.

Dit is blijkbaar een bijkomende moeilijkheid bij autisme: hoe maak je aan familie en/of anderen duidelijk waarom je het moeilijk hebt met zo'n situaties. Hoe zorg je voor begrip langs beide kanten...

De zoektocht gaat verder.

www.choiceshirts.com

The festive season, Christmas time....

It's that time of the year when we all feel the pressure of sociaty to be jolly and to come together with family very enthousiastically to celebrate.
I have disliked this time of the year for years now. 
For many years I announce I want to take a holiday abroad far away from all the family obligations, but I've never taken the step.

Somewhere deep inside me there is a small voice that says that it's my duty as a daughter to act as if I like it.
The outside pressure is so high: it's just like this and you have to adapt.

Recentely however, I feel some vulcanic fire inside me.
(My therapist will be glad to hear this).
More and more I feel ignored and invisible.

I've felt the consequences of crossing my limits some times;
The last time, 2015, eventually lead to my ASD diagnosis.
Once you cross such a boundary and crash, the next boundary closes in more quickly.
It's very hard to find the balance between staying away from that limit without becoming a recluse.

Every festive season forces me to cross my boundary and I don't want this anymore.
The problem is that I have no idea how I can make this clear to my family and especially my father.
He claims to have a professional knowledge which inclused autism, but I don't think he has.
Every time he says to just get over it, because everybody feels like I do.
It's normal the feel tired during the Christmas holiday and I should be able to cope with it.

Well, I don't cope with it. 
I don't think it's obvious and I find it very hard that my difficulties aren't seen by other people.
I've crossed one boundary too much and I'm no longer able to cope with this.
My autism isn't an excuse.
It's the reason why everything is so hard for me.

Apparently this is a normal difficulty when you're on the spectrum: how to explain your family/others why it's all so hard.
How can I makesure there is understanding on both sides....

The search continues....

Recept - Recipe

Recept: terugbetaling psychotherapie/psychologische hulp  bij volwassenen ouder dan 26 jaar via de mutualiteit

Ingrediënten:

- specifieke invulformulieren waar de therapeut datum en handtekening op invult.

- attest van ''chronische ziekte''. 

Werkwijze:

- print de formulieren af. Vraag aan je huidige/vorige therapeut om ze in te vullen.

- wacht op de ingevulde formulieren.

- Zoek een attest. Autisme spectrum stoornis staat op de lijst met chronische ziekten die in aanmerking komen voor een verhoogde terugbetaling van 12 sessies per jaar. 

- Telefoneer naar de mutualiteit met de vraag welk attest dat dan wel is? Moet dat geschreven zijn door een psycholoog, psychiater of is de huisdokter goed genoeg?

- stuur alle ingevulde formulieren + attest op en wacht af.

Het tussentijds resultaat:

- via e-mail bericht krijgen dat je niet in aanmerking komt voor de terugbetaling.

Jouw reactie:

- Schrijf een beleefde, maar boze reactie.

- Aangezien er op de website van de mutualiteit nergens staat vermeld om welk attest het juist gaat en je telefonisch werd meegedeeld dat een attest van de huisdokter goed genoeg is, heb je dat dan ook zo gedaan.

- (Om maar duidelijk te maken dat mensen met ASS duidelijkheid nodig hebben en zij - de mutualiteit - die niet bezorgen).

- je bent officieel getest (stad x en bij die psycholoog x).

- je hebt een officieel verslag en de huisdokter heeft dit eveneens in zijn bezit. - - Indien gewenst kan en wil je het besluit hiervan doormailen, maar niet het volledige verslag.

- eindig door te zeggen dat je hoopt op meer verheldering en maak duidelijk  dat die ASS diagnose geen lachertje is.

Eindresultaat:

- jij wint, de mutualiteit geeft toe.

Eindelijk ook op dat vlak erkenning gekregen!

https://ddjmedia.nl/blog/retail-innovatieprijs-speakap/

Recipe: refund by the health insurance system for psychotherapy/psychological help for adults above 26 years.

Ingredients:

- specific forms to be filled in by the therapist with the date of the sessions and his/her signature.

- prove of ''chronical illness''.

How to start:

- print the forms. Ask you previous/current therapist to fill them in.

- wait for the filled in forms.

- start the search for ''prove''. Autism spectrum disorder is mentioned on their list of ''chronical illnesses'' which grant you a supplementary refund of 12 sessions a year.

- make a phone call to the insurance service and ask what kind of statement they want. Should this be written by a psychologist, a psychiatrist or is the personal GP good enough?

- send all the forms and documents to the insurance company and start waiting.

The result inbetween:

- you get an e-mail saying that you're not eligible for a refund.

Your reaction:

write a polite, but angry answer stating the following:

- the website doesn't give away information about what kind of statement they need.

- you contacted them by phone and were told that a statement given by your GP is good enough.

- (This to show them that people with ASD need clarity and that they - the insurance service - is definitely not clear.)

- you're officially tested by a specialised team and a specialised psychologist (city x, name x).

- you have an official report which you shared with your GP.

- If necessary you can send them the last page with the conclusion but not the whole report.

- finish by saying that you hope to get some clarification and that an ASD diagnosis is definitely not a joke.

Final result:

YOU WIN!!!

Finally you're recognized on that point and you get the refund.