Het vervolg op de feestdagen - A follow-up of the festive season.

Ik heb de kerstdagen overleefd.
Al bij al viel het allemaal zelfs beter mee dan verwacht.
Een stukje hiervan heb ik zelfs aan mezelf te danken.
Ik had namelijk voorgesteld om kerstavond in het "grote" huis van mijn broer te vieren in plaats van het "kleine" stadshuisje van de mama.
Op die manier konden neefje en 3 nichtjes thuis blijven en kon het lawaai en de animatie een beetje verspreid worden over het huis.
Naast het lekkere dagelijkse-kost-eten van de mama hebben we dus ook pakjes uitgedeeld en gespeeld met neefje en nichtjes.
Soms in de living, soms in de speelkamer, altijd leuk.

We gingen terughoudend naar de papa op 25 december.
Na een nogal hevige discussie enkele weken geleden was ik toch wel benieuwd en angstig naar hoe hij zich zou gedragen.
Het leek alsof er niets gebeurd was.
Het eten was alweer meer dan lekker.
Neefje en nichtjes gezellig en niet te luidruchtig.

Zelfs een aangename verrassing gekregen toen de papa op een gegeven moment een opmerking van mij beantwoordde met de woorden: "ik ben ook een autist hè."
En toen ik zuchtte bij de woorden: "we gaan dan nog eens een familieweekend plannen.", werd er direct gezegd dat ik het moet zeggen als ik er geen zin in heb en dat zelfs een paar uur aanwezigheid al meer dan goed zullen zijn.

Zou dat het begin van de acceptatie van mijn ASS kunnen zijn en misschien zelfs een beetje inzicht?

De kerstfeestje ben ik geëindigd met mijn hoofd op de tafel, een aai over mijn rug en de echtgenoot die me uitgeput naar huis voerde.

Ik zou graag heel optimistisch zeggen dat ik alle feestelijkheden overleefd heb, maar op 7 en 20 januari volgen er nog 2 familiekerstfeesten. Nog eventjes op de tanden bijten....

I survived the festive season.

All in all it was even better than expected.

I'm even responible for some of the good things.

It was my idea to have the christmas eve party at my brother's "big" house and not in the "small" house of the mama

Staying at home was easier for the nephew and 3 nieces, the noise and animation could be spread out through the house.

We had a lovely every-day-meal made by the mama, dealt some gifts and played with the kids, sometimes in the livingroom, sometimes in the playroom.

We went to the father on Christmas day with some reluctance.

After a rather heavy discussion some weeks ago I was curious and very anxious how he would behave himself.

He acted as if nothing had happened.

The food was very nice again.

Nephew and nieces were lovely and not too loud.

I even got a nice surpise when the dad answered one of my remarks with the words: "well, I'm autistic hè".

And when I heard the words: "we need to plan another familyweekend." I sighed rather loud and immediately I was told to tell it when I didn't like it and that they would be even happy if I was there for a couple of hours.

Could this be the beginning of accepting my ASD and maybe even a bit of insight?

The Christmas party ended with my head on the table, someone stroking my back and the husband taking my home, exhausted.

I would like to tell you all very optimistically that I survived all of the festivities, but we still have 2 parties in january. I still need to be brave a little longer....