Blijkbaar is 21 januari Wereldknuffeldag.
In plaats van een ellenlange reactie te geven op zijn blog, leek het me beter om hier eens mijn knuffelbeeld te verklaren.
Net zoals vele mensen (met autisme) ben ik niet het meest fysieke type.
Een hand geven om goeiedag te zeggen is voor mij meer dan voldoende en eigenlijk zelfs geen noodzaak.
De meeste mensen doen het nu eenmaal wel en als ik dan toch moet kiezen tussen een hand of een kus geven aan zo goed als onbekenden, dan verkies ik het hand.
Jammer genoeg beschik ik voorlopig niet over voldoende zeggingskracht mondeling en lichamelijk om aan al die kussers duidelijk te maken dat ik geen fan ben van "goeiemorgen-zoenen".
Als het op knuffels aankomt, is het wel wat anders.
Ik knuffel graag, maar enkel als ik het wil, op de manier die ik wil en met de mensen die ik wil :-).
Dus geen zachte aanrakingen, maar dus wel een stevige aai/knuffel.
Knuffelen is het voorrecht van de echtgenoot, soms familie, soms goeie vrienden.
Zeker niet voor verre familie of onbekenden.
Ook hier zit een kink in de kabel, want ook op dit vlak kan ik onvoldoende duidelijk maken dat ik het niet wil of willen mensen het gewoon niet zien.
Dit heb ik laatst overduidelijk gemerkt na de begrafenis waar ik al over schreef.
Wat er voor mij ook nog is als lichamelijk contact is lichaamswarmte voelen.
Als ik me mentaal echt niet goed voel dan heb ik heel veel nood aan steun, letterlijk en figuurlijk.
Letterlijk betekent dat dan echt de nabijheid van diegene die er op dat ogenblik is en mijn vertrouwen heeft.
Letterlijk betekent dan ook letterlijk de lichaamswarmte van de ander voelen door een hand op m'n schouders, mijn hoofd tegen een lichaam.
Warmte is het belangrijkste....
Dit is een moeilijke. Leg het maar eens uit dat je lichaamswarmte nodig hebt.
De echtgenoot zal dat nog begrijpen, maar voor collega's en vrienden ligt dat toch al iets moeilijker.
Dus, om dit te compenseren, maak ik gebruik alle beschikbare warmtebronnen.
Thuis, bij familie of vrienden, kan dit een haardvuur zijn. Bij ons en op het werk is dat centrale verwarming. Gisteren, tijdens mijn therapiesessie, was dat een dekentje.
's Avonds, tijdens het weekend, op dagen dat ik thuis ben, is dat de combinatie van warme kleren en een kattenlijf (of 2) meestal nog in combinatie met een fleece deken.
's Morgens, een warm ontbijt met een tas warme drank.
Warmte is voor mij essentieel. Zonder warmte kom ik de dag niet door....
 |
| Copyright Calvin&Hobbes by Bill Watterson |
 |
| https://www.redbubble.com/people/artistrybylm/works/15481188-cute-cartoon-drawing-of-girl-hugging-boy |
Apparently January 21 is World Hugging Day.
Instead of giving a long reaction on his blog, I thought it would be better to explain my view on hugging here.
Like a lot of people (with autism) I not really a physical type.
Saying hello by giving a hand is good enough for me, actually the hand isn't even necessary.
Most people give hands and if I have to choose between a hand or a kiss, I choose the hand.
Unfortunately I don't have enough explanatory power (verbally and physically) to tell those kissers that I don't like a "good morning"-kiss.
Hugging is different for me.
I like hugging, but only on my terms with the people I choose.
So no soft strokes, but only firm hugs.
Hugging is the privilege of the husband, sometimes family and sometimes good friends.
Hugging is not for distant relatives or total strangers.
Same problem here. I can't express well enough that I don't want to hug or maybe it's just all the other people that don't want to see my reluctance.
This I saw very clearly on the funeral I wrote about.
Physical contact for me is also feeling body warmth.
When I am having a hard time mentally I reallly need a lot of support, literally and figuratively.
It means that I need the closeness of person present whom I trust.
It also means feeling the body warmth of that person by putting an arm around my shoulders, my head against a body.
Warmth is really important to me.
It's also diffucult. Just imagine yourself trying to explain that you need some body warmth.
The husband will understand, but it's something different for colleagues and friends.
So, to compensate this problem, I just use every available heat source.
At home, with family or friends it can be the hearth. At work it's the central heating.
Yesterday, during my therapysession, it was a blanket.
In the evening, during weekends or when I'm home it's a combination of warm clothes and a cat (or 2) incomnination with a fleece blanket.
In the morning it's a hot breakfast and a warm cup to drink.
Warmth for me is essential. I don't get through the day without warmth....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten