Zolang ik me kan herinneren, voel ik me moe.
Ik ben het ondertussen ook al zo gewend.
Vermoeidheid hoort er gewoon bij.
Bij mij en bij mijn leven.
Tijdens de laatste therapiesessie hadden we het erover.
De confrontatie met het contrast tussen hoeveel tijd ik in mijn bed spendeer en hoeveel ik effectief slaap, was pijnlijk.
Ik lig wel genoeg in mijn bed, maar heb te weinig diepe slaap.
Opnieuw een pijnlijke mokerslag dat wat voor mij "normaal" is, dus toch blijkbaar niet zo is.
Ik ben het ondertussen ook al zo gewend.
Vermoeidheid hoort er gewoon bij.
Bij mij en bij mijn leven.
Tijdens de laatste therapiesessie hadden we het erover.
De confrontatie met het contrast tussen hoeveel tijd ik in mijn bed spendeer en hoeveel ik effectief slaap, was pijnlijk.
Ik lig wel genoeg in mijn bed, maar heb te weinig diepe slaap.
Opnieuw een pijnlijke mokerslag dat wat voor mij "normaal" is, dus toch blijkbaar niet zo is.
Ik had al gelezen en gehoord dat slaapproblemen dikwijls gelinkt zijn aan autisme.
Misschien is het een deel van mijn spectrum, maar het lijkt me de makkelijkste oplossing om ASS de schuld te geven van mijn slaapproblemen.
Ik slaap altijd met oordopjes. Zonder oordopjes word ik bijna altijd van het minste geluid wakker.
Het duurt al vrij lang tot lang voor ik in slaap val. Die storm in mijn hoofd tot bedaren brengen is niet evident.
Meestal moet ik minstens 1 keer naar toilet.
Als ik geluk heb, is dat een paar uur nadat ik ga slapen en dan heb ik nog enkel uren te gaan, maar dikwijl is het echter in de vroege ochtend.
Het gevolg is dan dat ik zo tussen slapen en waken wat lig te dommelen tot de wekker afloopt of dat de hoofdstorm terug wakker wordt.
Ik word ik regelmatig half wakker van de nood om naar toilet te gaan, maar wil ik daar niet aan toegeven. .
Dus dan is het eveneens slapen, waken en vechten tegen de plasnood.
Daar bovenop komt dan ook nog dat ik - ondanks een degelijke matras en goed neksteunkussen - 's morgens meestal zoveel pijn in rug en/of nek en/of schouder heb dat opstaan de enige oplossing is.
Slapen is dus blijkbaar niet zo evident voor mij als zou moeten. Genoeg slapen al zeker niet.
Ik had er nooit bij stil gestaan. Als je het al jaren zo gewend bent dan vergeet je dat het ook anders kan.
De confrontatie met dat ''anders'' zijn, is dan ook pijnlijk.
Ik slaap altijd met oordopjes. Zonder oordopjes word ik bijna altijd van het minste geluid wakker.
Het duurt al vrij lang tot lang voor ik in slaap val. Die storm in mijn hoofd tot bedaren brengen is niet evident.
Meestal moet ik minstens 1 keer naar toilet.
Als ik geluk heb, is dat een paar uur nadat ik ga slapen en dan heb ik nog enkel uren te gaan, maar dikwijl is het echter in de vroege ochtend.
Het gevolg is dan dat ik zo tussen slapen en waken wat lig te dommelen tot de wekker afloopt of dat de hoofdstorm terug wakker wordt.
Ik word ik regelmatig half wakker van de nood om naar toilet te gaan, maar wil ik daar niet aan toegeven. .
Dus dan is het eveneens slapen, waken en vechten tegen de plasnood.
Daar bovenop komt dan ook nog dat ik - ondanks een degelijke matras en goed neksteunkussen - 's morgens meestal zoveel pijn in rug en/of nek en/of schouder heb dat opstaan de enige oplossing is.
Slapen is dus blijkbaar niet zo evident voor mij als zou moeten. Genoeg slapen al zeker niet.
Ik had er nooit bij stil gestaan. Als je het al jaren zo gewend bent dan vergeet je dat het ook anders kan.
De confrontatie met dat ''anders'' zijn, is dan ook pijnlijk.
Voorlopig ga ik eens uittesten of ontstekingsremmers/dagdagelijkse pijnmedicatie de nachtelijke pijn kan verminderen en zo de slaapkwaliteit kan verbeteren.
Als dat niet voldoende, ga ik een bezoekje brengen aan de huisarts en eens kijken welke opties er nog zijn.
Ook start ik opnieuw met een aantal fysieke oefeningen die mijn rugklachten zouden moeten verminderen.
Hopelijk kan ik binnen een paar maanden op een ochtend zeggen dat ik uitgeslapen ben en heb ik energie om de dag door te komen.
As long as I can remember I feel tired.
I'm used to it.
Fatigue is part of it.
Part of me and my life.
We spoke about it during my last therapy session.
The confrontation with the contrast between the time I spend in my bed and the time I sleep, was painful.
I spend enough time in bed, but I don't have enough deep sleep.
Again I felt a real blow.
What's normal for me, isn't "normal".
I've heard before that people with autism tend to have more difficulties with sleeping.
Maybe it's a part of my spectrum, but I don't know if it's linked.
It would be too easy to blame my ASD.
I always sleep with ear plugs. Without them I detect the slightest rustle.
It takes at least 30 minutes before I fall asleep.
Calming down the storm of thoughts inside my head isn't easy.
Mostly I also have to go to the toilet at least once a night.
When I'm lucky it's shortly after I go to bed and I can sleep a couple of hours.
Often it's in the early morning resulting in a sleep/wake state until the alarm clock goes off.
I also regularly feel the urge to go to the toilet, but I don't want to leave my bed.
This also ends in a sleep/wake state while fighting the urge.
On top of all this and despite a good mattress and a good pillow I usually have to get up in the morning because of pain in my back and/or neck and/or shoulders.
Apparently sleeping isn't as easy as it should be.
I never thought of it before.
If you're used to it for years you forget that it can be different also.
The confrontation of being different again, was painful.
For now I'm trying if NSAID's/day-to-day painmedication can reduce the nightly pain and improve my sleepquality.
When that's not enough, I'll visit my GP to look at the other options.
I'll also start again with some physical exercises that should reduce my back pain.
Hopefully, in a couple of months I'll be able to get up in the morning and say that I had a good night's sleep and enough energy to get through the day.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten