Er waren de laatste week al vrij veel vragen en opmerkingen mijn richting uit gekomen in verband met mijn werkinvulling.
Tijdens deze vergadering heeft mijn baas onder andere dan ook even heel kort en zonder veel bijkomende uitleg verteld hoe mijn taakinvulling eruit ziet: ik behoor tot team X en daarnaast help ik bij 3 projecten (A, B en C).
Project A doe ik samen met nog een paar mensen zodat er altijd iemand aanwezig is die dringende vragen kan beantwoorden.
Voor B moet er een dringende inhaalbeweging gedaan worden, maar eens dat gedaan is, zal de werklast vermoedelijk vrij laag zijn.
Mijn hoofdtaak ligt voorlopig hier zodat de achterstand zo snel mogelijk kan ingehaald worden.
Project C is samen met een andere collega die dat werk nu alleen doet.
Met mij erbij kunnen we er ook voor zorgen dat het werk continu gedaan wordt en er geen opstapeling is als er iemand ziek is of met verlof.
Een kwartier na de vergadering stond ik al bij een collega in de bureau.
Mijn brein was in 6de versnelling geschoten en had een groot aantal onduidelijkheden en onzekerheden naar voor gebracht.
Ik had die graag nog opgelost gezien voor ik naar huis vertrok, maar dat bleek nogal utopisch te zijn.
Thuisgekomen heb ik alles genoteerd en een berichtje gestuurd naar baas met de mededeling: ''Er zit iets in mijn hoofd dat er uit moet. Mag ik morgen eens passeren.''
Gelukkig heb ik een baas die dit soort berichtjes kan plaatsen en kreeg ik snel de reactie dat dit geen enkel probleem was.
De dag nadien had baas een hele voormiddag vergadering en liep ik wat te ijsberen.
Uiteindelijk eindigde ik bij baas-adjunct die me vroeg of ik het niet tegen hem wou zeggen.
Hij had ook een luisterend oor ter beschikking en is op de hoogte van mijn ASS.
Even getwijfeld, maar me dan toch maar op een stoel gezet.
Het hoofdspook moest en zou uit mijn hoofd verdwijnen.
Ik heb dus alle vragen en opmerkingen verwoord.
Er ook direct bij gezegd dat ik wel besef dat ik al moeilijkheden zie nog voor ze er zijn, maar dat die onduidelijkheden lastig zijn en dat het toch wel belangrijke punten zijn waar ze rekening mee (gaan) moeten houden.
Hij heeft me overal een antwoord op gegeven op z'n normale, soms ietwat chaotische manier.
De verwarring moet duidelijk zichtbaar geweest zijn, want hij is uiteindelijk geëindigd met heel concreet en gestructureerd alles in ''menuutjes'' te steken.
Op die manier kreeg ik een beter overzicht van wanneer ik wat moet doen, waar en met wie.
Ik had dat ook zelf uit z'n uitleg kunnen halen, maar het feit dat hij het vanzelf structureerde, gaf me het gevoel dat hij perfect wist wat ik nodig had.
In de namiddag kwam baas dan even dag zeggen en zei direct dat ze al gehoord had dat ik bij baas-adjunct geweest was. Baas kneep me even in de schouder en was duidelijk blij dat alles duidelijk was voor mij.
Achteraf voelde ik me vreemd.
Alsof er diep vanbinnen een nieuwe emotie wakker was geworden.
Sinds vrijdag ben ik dus aan het zoeken naar wat ik nu eigenlijk voel.
Met hulp van de echtgenoot, vrienden/collega's en mijn emotiekaartjes ben ik al tot de volgende emoties gekomen:
- dankbaarheid
- begrepen voelen
- respect en appreciatie
- aanvaard voelen
- opluchting
Of er een woord bestaat dat al deze emoties samenvat, weet ik niet.
Wat ik wel weet, is dat de combinatie aangenaam is.
Na al die jaren werken, heb ik eindelijk een baas en adjunct-baas die me proberen volgen en willen dat ik me goed voel en daar ook best wel veel voor doen.
Ik doe mijn werk zelfstandig en goed.
Ze begrijpen de moeilijkheden en zonder betuttelend te zijn, helpen ze op hun manier.
Ik ben welkom met vragen en opmerkingen, ook al zijn die niet altijd even werkgerelateerd.
Alleen al die bereikbaarheid geeft me veel rust.
 |
| http://photo.elsoar.com/wallpapers/wp-content/uploads/animals/aniwall/Fantastic-Cat-Looking-Forward-To-Light.jpg |
Last week we had a big meeting at work which lasted too long.
For me it's quickly too long, especially when there are lots of people.
I noticed that several colleagues had had some questions and remarks about my work.
Not about the quality, but about the quantity and the diversity.
During the meeting my boss explained very short and without much words what I'm doing: I am part of team X and I help with 3 projects (A, B and C).
Project A is together with 2-3 other colleagues so there is always one person present to help with urgent questions.
Project B has a huge backlog that needs catching up.
This will temporarily je my main job.
Project C is a project where one person is working in, but she needs help so the work is also done when she's sick or on holiday.
Fifteen minutes after the end of the meeting I stood at the desk of a colleague.
My brain had found its sixth gear and suddenly there were a lot of uncertainties and ambiguities.
I would have preferred to solve them before I went home, but that was rather utopian.
Once at home I wrote everything down and send boss a message: "There is something in my head that needs to come out. Can I talk to you tomorrow?".
Luckily my boss knows me and knows how to interpret a message like this so soon after it she answered that I would be welcome.
The day after the meeting boss herself had a lot of meetings before noon.
I was pacing and ended up with deputy-boss.
He asked me if I didn't want to tell him what was bothering me.
He wanted to lend me his ear ánd he knows about my ASD.
I was in doubt for only a couple of seconds, but that "mindghost" just had to go.
I told him about all my questions and remarks, immediately mentioning that I know I'm seeing difficulties before they are visible.
But all these uncertanties are hard and for me they are important enough to be taken into account.
He gave me all the answers I needed in his usual somewhat chaotic manner.
I think my confusion must have been obvious because he ended with a very concrete and structured "menu".
In doing this he helped me get an overview of when I should do what jobs,where and with who.
I could have understood it just by myself, but the fact that he structured it all by himself, I had the feeling he knew what I needed.
Boss came by in the afternoon to say hello and to tell me she already knew I talked to her deputy.
She gave me shoulder squeeze and was clearly happy that it was all clear to me.
Afterwards I felt strange, like someting had awoken deep inside me.
I've been looking for a way to describe it for the last 3 days.
With help of the husband, friends/colleagues and by using my emotion cards I found the following emotions that might be what I'm feeling:
- gratefulness
- understanding
- respect and appreciation
- acceptance
- relief
I'm not sure if there is a word that combines all these emotions, but I do know that I like this feeling.
After all those years of work I finally have a boss and deputy that want to help me, want me to feel good and are willing to follow me and do a lot for me.
I can work completely independant and I know my job.
They understand what's difficult and they help me without patronising.
I'm always welcome with all my questions and my comments, even when they aren,'t completely work-related.
This alone makes offers me peace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten