Communiceren over je diagnose 2 - Communicating about your diagnosis 2

Tijdens de workshop hebben we het ook nog gehad over de manier waarop je mensen op de hoogte brengt.
Hierbij hou je best rekening met 2 zaken:
- is de gesprekspartner iemand die graag leest of iemand die liever tv kijkt?
- ben je een vlotte en gestructureerde prater of eerder een schrijver?

Afhankelijk hiervan kan je je communicatie aanpassen.

Wie vlot en gestructureerd kan praten, kan gerust aan de hand van een leidraad het hele verhaal uit de doeken doen.

Voor wie liever gebruik maakt van filmpjes en beeldmateriaal is er heel wat te vinden op internet en op de specifieke websites rond autisme zoals bv. http://www.participate-autisme.be/nl/videos.cfm

Wie verbaal niet zo sterk staat, maar wel goed kan schrijven, kan het aan de hand van een brief doen.
Wie zowel verbaal als schriftelijk niet zo sterk is, kan vragen aan iemand om te helpen (vriend, familielid, hulpverlener).

Wil je het aan een grote groep mensen ineens vertellen dan maak je ook best gebruik van iemand die je helpt. Er zijn diagnosecentra en hulpverleners die ook instaan voor de communicatie van een diagnose naar familie, werk, school.

Het maakt op zich niet uit of je nu praat of schrijft.
Het beste is om je te focussen op een paar regels:

• Beschrijf beknopt wat autisme is. Focus hierbij vooral op wat anders is, maar niet noodzakelijk op wat minder goed lukt. Je zegt dus beter dat je op een andere manier denkt, de wereld anders ervaart en hierdoor een paar specifieke vaardigheden hebt dan dat je gaat focussen op wat niet goed lukt.
• Beschrijf jouw spectrum aan de hand van de 7 criteria
• sociaal-emotionele wederkerigheid;
• non-verbaal communicatief gedrag in sociale context;
• tekorten in het ontwikkelen en onderhouden van sociale relaties;
• stereotypes, repetitieve spraak, tics, gebruik van objecten;
• naleven van routines/rituelen, heel veel moeite hebben met veranderingen;
• gefixeerde interesses die abnormaal lijken in intensiteit of focus;
• over- of ondergevoeligheid voor prikkels.

Of je het nu aan familie, vrienden, collega's of je werkgever wil vertellen, maakt niet zo veel verschil.

Focus je op het functionaliteitsprincipe, het zorgvuldigheidsprincipe en bedenk concreet wat je wil duidelijk maken.

Wil je een aanpassing, sta dan vooraf stil bij wat je juist zou willen en hoe je dat het duidelijkst kan overbrengen.

Persoonlijk werk ik liefst met een brief. 

Ik ben op zich wel een goede prater, maar ik kan niet goed anticiperen op opmerkingen.

Al schrijvende lukt het me veel beter om mijn gedachten te ordenen en te zeggen wat ik denk.

Ik begin ook telkens met te zeggen dat wat ik schrijf ook is wat ik wil zeggen.

Ik schrijf en praat niet tussen de lijnen.

Er zitten geen dubbelen betekenissen in wat ik wil meedelen.

Dit is blijkbaar heel moeilijk voor niet-autisten.

Zij zijn geneigd om overal een betekenis achter te zoeken, om overal conclusies uit te trekken, om dingen te interpreteren.

Op die manier ontstaan er veel misverstanden.

Jammer genoeg heb ik nog niet ontdekt hoe ik dit kan vermijden.

Zelf al zeg ik het vooraf dan nog blijkt het heel moeilijk te zijn voor hen om die automatismen uit te schakelen.

During the workshop we also talked about how you can communicate your diagnosis with other people.
You should take into account 2 facts:
- is your discussion partner someone who likes reading or who prefers watching television?
- are you a smooth talker who can communicate in a structural way or do you prefer writing?

It's best to adapt the way of communicating your ASD based on these criteria.

The smooth talkers can talk about their diagnosis based on a written guide to be sure they tell everything.

Those who prefer using or watching movies can find a lot of footage online and on the specific autism related websites.

People who aren't very strong verbally but who like writing can try and write a letter.

If you aren't strong on both aspect, writing and talking, you can ask someone to help you (friend, family, social worker). 

It's also a good idea to get some help if you want to tell about your ASD to a lot of people at a time. There are some diagnostic centres and social workers specialised in communicating a diagnosis to groups (family, work, school).

It doesn't really matter if you talk or write, but you should focus on some points.

•  briefly explain the science behind autisme. Focus on everything that works differently without talking about the negative parts too much. So tell them you think differently and you see the world differently, but you have some very specific skills. It's not a "disorder", it's just "different".
• Describe your spectrum using the 7 criteria.
• social emotional competence;
• non-verbal communication and behaviour in a social context;
• difficulties in developing and maintaining social relations;
• stereotypes, repetitive speach, tics, the use of objects;
• difficulties with change, using rituals/routines;
• fixations that seem abnormal in intensity or focus
• hypo- and/or hypersensitivity to sensory stimuli.

It doesn't really matter if you tell it to your family, friends, colleagues or employer.

You should focus on the principle of functionality and on the principle of carefulness.
Think about what it is you want them to know. 
If you need an adaptation to your situation at work be sure you can tell exactly what you want.
Don't be vague, but be specific.

I prefer writing.
I can talk rather well, but I'm not good at anticipating remarks.
It's easier for me to organize my thoughts and to say what I'm thinking by writing a letter.

Every time I start a letter with telling that they should read what I wrote.
I don't write between lines.
There are nog double meanings in what I want to communicate.

Apparently this is very difficult for non-autistic people.
They tend to look for other meanings between the lines, to conclude and interpret things I never said.
So there is always a lot of miscommunication.
Unfortunately I still haven't discovered how I can avoid this.
Even when I tell them that they shouldn't look for other meanings, they still do it.
They can't shut down this automaticity.