Ondertussen is de teleurstelling van het tweede sollicitatiegesprek al wat verteerd.
Niet geschikt gevonden worden, doet pijn, maar het zorgt ook dat er een pak twijfelstress verdwijnt.
Neem daar dan nog een conflict met een deel van de ouders erbij en ik stond op een breekpunt vorige week.
Niet geschikt gevonden worden, doet pijn, maar het zorgt ook dat er een pak twijfelstress verdwijnt.
Neem daar dan nog een conflict met een deel van de ouders erbij en ik stond op een breekpunt vorige week.
De therapiesessies waren dan ook meer dan welkom.
Opnieuw is het me duidelijk geworden dat ik die gesprekken zo hard nodig heb om er voor te zorgen dat de chaos in mijn hoofd geordend wordt.
Telkens weer vraag ik me dan ook af hoe ze het toch doet om me rustig te krijgen.
Telkens weer vraag ik me dan ook af hoe ze het toch doet om me rustig te krijgen.
Om mijn hoofd wat rust te gunnen, heeft mijn therapeute me een opdracht gegeven.
Een opdracht die er voor moet zorgen dat ik me op iets anders concentreer en niet continu de gesprekken en het conflict herbeleef.
Afleiding blijft de beste manier om mijn hoofd stil te zetten.
Op werkdagen zorgt het werk voor afleiding, maar alle uren ervoor en erna moeten ook nog overbrugd worden en dan is een denk- en doe-opdracht welkom.
Afleiding blijft de beste manier om mijn hoofd stil te zetten.
Op werkdagen zorgt het werk voor afleiding, maar alle uren ervoor en erna moeten ook nog overbrugd worden en dan is een denk- en doe-opdracht welkom.
Misschien is er wel iemand die deze opdracht ook ooit gedaan heeft: de "Waarden Sorteertaak".
De bedoeling is om ongeveer 125 waarden moet sorteren in "heel belangrijk", "belangrijk" en "niet zo belangrijk".
Van de waarden die ik als "heel belangrijk" zie, moet ik dan proberen foto's maken (picture your life).
Aangezien ik het leuk vind om foto's te nemen, vind ik dit wel een leuke opdracht.
De hele opdracht is gebaseerd op ACT (Acceptance and Commitment Therapy)
Ondertussen ben ik een week bezig geweest met de opdracht.
Na een paar dagen heb ik een bijkomende categorie gemaakt, namelijk "essentieel/levensnoodzakelijk".
Dit zijn de waarden die voor mij nog belangrijker zijn dan "zeer belangrijk", waarden zonder dewelke ik me geen leven kan voorstellen.
Het fotogedeelte was het moeilijkste deel van de opdracht.
Dagelijks een foto nemen van wat ik belangrijk vond, lukte nog wel, maar het koppelen aan een waarde was moeilijker.
Ik mag dan al een beelddenker zijn, het blijft voor mij heel moeilijk om aan abstracte begrippen als betrouwbaarheid, loyaliteit een beeld te koppelen.
Maar ook hier bracht de therapeute rust in mijn hoofd.
Aan elke foto kon zij zonder problemen de voor mij essentiële waarden koppelen.
Met een glimlach vertelde ze er ook nog bij dat dit wel zou lukken als ik de opdracht gewoon verder zou doen.
Het lijkt me in elk geval wel leuk om te blijven proberen.
Misschien zit er wel een wekelijkse fotoblog in :-).
Ze heeft me ook nog een uitbreiding gegeven aan de initiële opdracht.
Deze week moet ik eens bekijken of de essentiële waarden gekoppeld kunnen worden aan relatie, familie, vrienden, werk en ontspanning.
The disappointment of the second job interview is already gone.
It hurt to be seen as not suitable, but a lot of doubts and stress disappeared.
This disappointment and a conflict with one of my parents about my ASD put me on a breaking point last week.
I was really happy that I could go and talk to my therapist.
It's so obvious that I really need those talks to clear the chaos in my head.
Every time I wonder how she does it, how she can make me calm again.
To create some rest and peace in my head my therapist gave me a task.
By doing this task I can concentrate on something else and I'm not continuously reliving the jobinterviews and the conflict.
For me, distraction is the best way to stop my head.
When I go to work, the work itself distracts me enough, but I need something to bypass the hours before and after work.
I welcome every task that makes me think and do something else.
Maybe somebody already did a task like this: "sorting values".
The goal of the exercise is to sort 125 values into categories: "very important", "important", "not so important".
For every value you find "very important" you should try and make a picture (picture your life).
I like taking pictures so I thought it would be a fun job.
The whole task is based on the ACT principle (Acceptance and Commitment Therapy).
You'll find plenty of information by searching on the web.
I've been busy for a week now. After a couple of days I realised I needed an extra category: "essential/vital".
Those are the values which are more important than "very important" to me.
I can't imagine life without those values.
Taking pictures was the most difficult part of the assignment.
It's easy to take pictures of what you find important, but making a link between the picture and a value was really difficult.
I am a visual thinker, but seeing images for abstract concepts like loyalty and reliability is difficult.
But again, my therapist gave me some mindrest.
She fitted every picture with one or more of my essential values.
With a smile she told me I would be able to do this easily when I continue working on the assignment.
I think it will be fun to continue.
Maybe I can make a weekly pictureblog :-).
She also gave me an additional assignament: this week I should check my essential values and try and couple them with my relation, family, friends, work and relaxation.
Aangezien ik het leuk vind om foto's te nemen, vind ik dit wel een leuke opdracht.
De hele opdracht is gebaseerd op ACT (Acceptance and Commitment Therapy)
Ondertussen ben ik een week bezig geweest met de opdracht.
Na een paar dagen heb ik een bijkomende categorie gemaakt, namelijk "essentieel/levensnoodzakelijk".
Dit zijn de waarden die voor mij nog belangrijker zijn dan "zeer belangrijk", waarden zonder dewelke ik me geen leven kan voorstellen.
Het fotogedeelte was het moeilijkste deel van de opdracht.
Dagelijks een foto nemen van wat ik belangrijk vond, lukte nog wel, maar het koppelen aan een waarde was moeilijker.
Ik mag dan al een beelddenker zijn, het blijft voor mij heel moeilijk om aan abstracte begrippen als betrouwbaarheid, loyaliteit een beeld te koppelen.
Maar ook hier bracht de therapeute rust in mijn hoofd.
Aan elke foto kon zij zonder problemen de voor mij essentiële waarden koppelen.
Met een glimlach vertelde ze er ook nog bij dat dit wel zou lukken als ik de opdracht gewoon verder zou doen.
Het lijkt me in elk geval wel leuk om te blijven proberen.
Misschien zit er wel een wekelijkse fotoblog in :-).
Ze heeft me ook nog een uitbreiding gegeven aan de initiële opdracht.
Deze week moet ik eens bekijken of de essentiële waarden gekoppeld kunnen worden aan relatie, familie, vrienden, werk en ontspanning.
 |
| https://myjourneywithdepression.wordpress.com/2013/09/09/what-is-acceptance-and-commitment-therapy/ |
The disappointment of the second job interview is already gone.
It hurt to be seen as not suitable, but a lot of doubts and stress disappeared.
This disappointment and a conflict with one of my parents about my ASD put me on a breaking point last week.
I was really happy that I could go and talk to my therapist.
It's so obvious that I really need those talks to clear the chaos in my head.
Every time I wonder how she does it, how she can make me calm again.
To create some rest and peace in my head my therapist gave me a task.
By doing this task I can concentrate on something else and I'm not continuously reliving the jobinterviews and the conflict.
For me, distraction is the best way to stop my head.
When I go to work, the work itself distracts me enough, but I need something to bypass the hours before and after work.
I welcome every task that makes me think and do something else.
Maybe somebody already did a task like this: "sorting values".
The goal of the exercise is to sort 125 values into categories: "very important", "important", "not so important".
For every value you find "very important" you should try and make a picture (picture your life).
I like taking pictures so I thought it would be a fun job.
The whole task is based on the ACT principle (Acceptance and Commitment Therapy).
You'll find plenty of information by searching on the web.
I've been busy for a week now. After a couple of days I realised I needed an extra category: "essential/vital".
Those are the values which are more important than "very important" to me.
I can't imagine life without those values.
Taking pictures was the most difficult part of the assignment.
It's easy to take pictures of what you find important, but making a link between the picture and a value was really difficult.
I am a visual thinker, but seeing images for abstract concepts like loyalty and reliability is difficult.
But again, my therapist gave me some mindrest.
She fitted every picture with one or more of my essential values.
With a smile she told me I would be able to do this easily when I continue working on the assignment.
I think it will be fun to continue.
Maybe I can make a weekly pictureblog :-).
She also gave me an additional assignament: this week I should check my essential values and try and couple them with my relation, family, friends, work and relaxation.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten