Blijven ademen - Keep breathing

Blijven ademen!!

Sinds 2 jaar zeg ik dit bijna dagelijks tegen mezelf. Soms wordt het tegen me gezegd.
Het staat geschreven op een paar Post-its die op strategische plekken hangen in huis en op het werk.

Het klinkt belachelijk, maar voor mij is het een serieuze uitdaging.

Blijven ademen!!
Bij stress, spanning en verdriet.
Bij pijn, zeker bij emotionele pijn.

Altijd blijven ademen.

Onbewust heb ik de neiging om letterlijk mijn adem in te houden.
Alle spanning binnenhouden. Niets laten ontsnappen.
Alles opstapelen.

Wanneer ik de spanning bij mezelf opmerk, probeer ik eerst wat te zuchten om er een deel van kwijt te raken en het ademen terug op gang te helpen.
Soms gebruik ik ook de app die mijn vorige therapeute me aanraadde: Cardiac Coherence.
Er zijn nog een heleboel andere gelijkaardige apps te vinden.

Hartcoherentie begint steeds meer op te komen.
Het zou een hulpmiddel kunnen zijn bij stress, burn out en hyperventilatie.
Zelf heb ik ooit een aantal weken dagelijks een oefening gedaan met potlood en papier. Na verloop van tijd merkte ik tijdens het oefenen wel effect.
Ik heb echter geen idee wat het effect is op lange termijn aangezien ik het dagelijkse oefenen nooit lang genoeg kon volhouden.

Voor mij persoonlijk is een actieve afleiding waarbij ik mentaal bewust aan andere dingen moet denken een veel betere manier om stress te verminderen.
Enkel als ik niet weg kan (bv. in de auto of op tijdens het rijden) probeer ik wel gebruik te maken van de oefeningen, soms met de app, soms zonder.

Zolang het me maar helpt om te blijven ademen.

Keep breathing!!

For more than 2 years I daily tell myself to keep breathing. Sometimes it's other people who tell me to keep breathing.
I even wrote it down on some Post-it's that are strategically placed at home and at work.

It sounds silly, but for me it's exceptionally difficult.

Keep breathing!!
Stress, tension or sadness.
Pain, especially emotional pain.

Always keep breathing.

Without realizing it I often hold my breathing.
I keep all the tension inside. Don't let it escape.
Peiling up tension.

When I'm aware of it I often start sighing to help release the tension and restart my breathing pattern.
Sometimes I use an app my previous therapist suggested.
It's called ''Cardiac coherence'', but you can find loads of them in the app store.

The topic of cardiac coherence is becoming a hype.
It's supposed to help with stress, burn out and hyperventilatie.
I used to do the exercise with Paper and pencil for some weeks.
After a while I definitely noticed a difference while doing the exercise.
I have no idea what the long term effect might be because I never die the exercise long enough.

For me personality, I prefer a more active way to reduce stress. Something I really need to concentrate on combined with a physical activity.
When I can't leave a situation (at work of while driving) I do the cardiac coherence exercise. Sometimes with the app, sometimes without it.

As long as it helps me to keep breathing.

Jojo vol tranen - Yoyo of tears

Dikwijls,

als vermoeidheid regeert
en uitputting nadert

ontwaakt er een jojo vol tranen.

Op en neer

net niet wenen en dan weer weg

tranen die klaar zitten

tranen die niet kunnen vallen.

Een beeld, een woord, een melodie
de jojo stijgt gestaag,
soms met sprongen.

Stilte, rust

de jojo zakt naar beneden,
maar valt nooit.

Slapen.

Warmte.

Een deken over mijn hoofd.

Een kat op mijn buik.

Langzaam
het touw van de jojo oprollen
ontwarren

Langzaam...

Often
when fatigue reigns
and exhaustion draws near
a yoyo of tears awakens.

Up and down
not quite crying and it's gone again
tears in stand-by
tears that can't fall.

An image, a word, a tune
the yoyo rises relentlessly
sometimes by leaps and bounds.

Peace and quiet,
the yoyo drops down
but never falls.

Sleeping.
Warmth.
A blanket over my head,
a cat on my belly.

Gently
rolling up,
unraveling
the string of the yoyo.

Slowly.

Als het denken martelt - When thoughts are torture.

Tistje schreef onlangs een tekst die me op het lijf geschreven is.

Zelf zoek ik nog steeds naar wat ik wel/niet op deze blog zou posten.

Als ik dan zie dat Tistje iets verwoord dat regelrecht uit mijn hoofd lijkt te komen dan kijk ik in een spiegel en besef ik weer dat ik mezelf hier ook op die manier mag laten zien, want daar dient deze blog uiteindelijk voor.

Daarom, mét toestemming van de auteur, een herwerking van Tistjes tekst zodat die nog net iets meer op mij van toepassing is en een vertaling naar het Engels voor mijn buitenlandse lezers.

Hier gaan we:

Als je denkt dat alles gedaan moet zijn zoals jij het ziet en je begrijpt niet waarom anderen het niet konden doen zoals jij het in je hoofd had.

Als je denkt dat je ergens in tekort schiet en daarin het bewijs ziet dat je, in al wat nog gaat volgen, tekort zal schieten, zeker op de belangrijke momenten.

Als je enkel ziet wat er verkeerd loopt en nooit wat er goed gaat, goed kan gaan of wat je goed doet. 

Als je, wat jij goed gedaan hebt of wat je kan, als vanzelfsprekend of als toeval beschouwt en er van overtuigd bent dat het de volgende keer slecht zal aflopen.

Als je er zeker van bent dat iemand je niet sympathiek zal vinden nog voor je die persoon ontmoet hebt.

Als je vooraf voor elke  onvoorziene situatie een rampenplan in je hoofd zitten hebt om op het ergste voorbereid te zijn.

Als je vooral bezig bent met wat er verkeerd gaat en niet ziet wat je goed kan of goed doet.

Als je positieve voorgevoelens ziet als een overblijfsel van kinderlijke naïviteit of als een voorbode voor een zekere teleurstelling.

Als je zo streng voor jezelf bent dat je een passende zelfcorrectie hebt voor alles wat je denkt verkeerd te doen of te zeggen.

Als de film van je leven in je hoofd een opeenvolging is van wat je beter (niet) had kunnen doen en/of nooit zal leren.

Als je verantwoordelijkheid en/of aansprakelijkheid opeist voor alles wat volgens jou verkeerd liep, ook al was je er helemaal niet bij betrokken of als je denkt te moeten boeten voor wat een ander verkeerd deed.

Als je op deze manier gemarteld wordt door je denken, blijf daar dan niet mee zitten.

Je bent niet de enige die worstelt met deze dagelijkse marteling...

Laat je helpen!

https://medium.com/@rachelratliff/welcome-to-my-tortured-mind-a-short-intro-2d34a5fab9ca

Tistje recently wrote a text that seemed to be written for me.

I'm still looking for what to write and what not to write on this blog.

It's difficult to decide when something is interesting enough, but when Tistje expresses something that seems to come straight out of my head it's like looking in a mirror.

So I thought that I can also show that part of myself. 

This blog was made for this after all.

Therefore, with permission of the author, an adaptation of Tistjes text so it fits me even more and in addition this translation for all my foreign readers.

Here we go:

If you think that everything should be done as you thought and you can't understand why everyone else couldn't do it the way you thought it should have been done.

If you think that you would be remiss and you see this as prove that you'll fail in everything that still has to come, especially the important moments.

If you only see what goes bad and never what goes right, might go right or what you're good at.

If you consider all you did right or what you're good as obvious or as a coincidence and you're absolutely certain that next time it will go bad.

If you're sure someone won't like you, even when you haven't met that person.

If you have a disaster plan ready in your head just to be prepared but before something bad has happened.

If you only see what goed bad and never see what you're good at or what goes right.

When you think of positive hunches as a remnant of childlike simplicity or as an omen for certain disappointment.

If you're so tough on yourself that you've got a fitting self-correction for all you think you might do or say wrong.

If you see the film of your life as a sequence of all you should(n't) have done or will never learn.

If you think you're responsible and/or accountable for all that went wrong, even when you've got nothing to do with it or when you think you have to pay for what someone else did wrong.

If your mind is torturing you like this, don't keep it to yourself.

You're not the only one that's being tortured by thoughts on a daily base.....

Get some help!

Anti-overprikkeling - Anti-sensory overload.

Het is eventjes geleden dat ik nog iets gepost heb.

Schrijven is voor mij een noodzaak wanneer het niet goed gaat in mijn hoofd.

Zodra die hoofdelijke stress vermindert, dan vermindert ook de schrijfnood.

Goed nieuws voor mij als hier minder posts verschijnen.

Minder leuk voor wie hier graag komt lezen.

Daarom eventjes snel tussendoor: hoe probeer ik overprikkeling tegen te gaan.

Heel summier, heel persoonlijk, geen wetenschap.

Overprikkeling wordt bij mij hoofdzakelijk getriggerd door teveel sociale input, teveel lawaai en te weinig overzicht.

Vorige week had ik een weekje verlof en hebben we een daguitstap naar een dierenpark gemaakt.

De ideale cocktail om compleet overprikkeld naar huis terug te keren wat gelukkig niet gebeurde.

Je gaat me niet horen zeggen dat ik niet overprikkeld was, want dat was wel het geval.

Alleen was ik niet "compleet" overprikkeld.

Een vol hoofd betekent voor mij hoofdpijn, verwarring, knorrigheid, blozen, hyperactief worden, niet meer uit mijn woorden geraken en verward worden, maar ook stil worden en afstand nemen kan gebeuren.

Een "overvol" hoofd = "compleet" overprikkeld = huilen.

Zodra ik tranen voel opduiken, is het te laat. Dan is de grens al overschreden.

Hoe zorg ik er tijdens een daguitstap voor dat die grens niet wordt overschreden?

Wel, bij mij is het fototoestel hiervoor onontbeerlijk.

Via mijn fototoestel kan ik alles van op een afstand bekijken en ook afstand houden.

Die tijdelijke hyperconcentratie zorgt er voor dat ik eventjes weg ben van de mensenmassa.

Oordopjes zorgen dan weer voor het verminderen van de decibels.

Geuren en tactiele prikkels zijn moeilijk te negeren in een dierenpark, maar daar heb ik gelukkig ook nooit zo'n last van.

De 2 dagen na onze uitstap waren voorzien als ontprikkeling en heb ik ook nodig gehad.

Die dagen heb ik opvallend meer geslapen, ook overdag, maar verder heb ik weinig na-effect ondervonden.

Voor wie het dus nog niet probeerde: neem volgende keer tijdens een daguitstap of familiebezoek of een andere gelegenheid met veel volk en veel lawaai eens een fototoestel mee en concentreer je hier op.

Echt het proberen waard!

It's been some time since I last posted something.
To me writing is essential when my mind gets chaotic.
As soon as the chaos lessens, the need to write lessens as well.

That's good news for me, but not so good for those who like reading my posts.

So a quick in-between: how do I counter a sensory overload.
Very briefly stated, very personally, no science.

I get a sensory overload by too much social input, too much noise and not enough overview.

Last week I had week off and we made a day trip to an animal park.
It's the ideal cocktail to get a complete sensory overload before going home, but luckily that wasn't the case.
I won't say that I wasn't overloaded, because I was.
It just wasn't a complete meltdown.

To me a sensory overload means a full head and that's headache, confusion, grumpiness, blushing, being hyperactive, no longer being able to say what I want to say, but also becoming quiet and distant.
A full head = total sensory overload = crying.
As soon as I feel the tears, it's too late. The border has been crossed.

So, how can I make sure that during a day trip my borders keep intact en closed?
Well, for me, my camera is crucial.
Through my camera I can keep away from everything and watch it all from a distance.
It's like a temporary hyperconcentration that keeps the people away from me.
Ear plugs help me to get the noise level down.
At an animal park you can't really ignore the smells or tactile triggers, but they don't really overload me.

I have to admit that we calculated the 2 days after the day trip as relaxation and I needed those.
I slept a lot more, also during the day, but that was the only after effect for me.

So, for those of you who never tried this before: next time you have planned a large family visit, a day trip or an event with lots of people and lots of noise, take your camera with you and concentrate on it!
It's really worth trying!

Vakantie - Holiday

De vakantie is bijna gedaan, maar in navolging van Tistjes blog wil ik deze vragen toch nog eventjes beantwoorden.

Waar gaat u deze zomer op vakantie?
Nergens naartoe. Als we al op reis gaan dan doen we dat buiten de schoolvakanties.
Zowel om budgettaire redenen als om het feit dat we geen kinderen hebben.
We zullen dus eventueel nog wel eens een dagtrip doen, maar geen lange reizen. 

Dit jaar zijn we in mei trouwens al eens een week naar Spanje geweest.

Plant u uw reizen rigoureus?
Ja en nee. Ik weet graag zo goed mogelijk vooraf waar we naartoe gaan, hoe de sfeer daar is, wat de gewoontes zijn. We maken een lijst met wat we eventueel willen zien en die lijst bekijken we dan dag per dag. Op voorhand plannen waar en hoe laat we gaan eten/drinken doen we niet.
Ik ben steeds voorzien van een flesje water en iets om te knabbelen om de eerste en ergste honger tegen te gaan.

Gaat u het liefst van al zo ver mogelijk op reis?

Neen. Het liefst van al blijf ik gewoon thuis. 

Thuis is de enige plek waar ik volledig op mijn gemak ben en echt zonder stress kan genieten.

Wat is of was uw mooiste reis?

Ik heb mooie herinneringen aan de reizen naar Frankrijk die ik als kind samen met mijn ouders maakte. Verder zal de rondreis in Turkije op mijn 17de me ook altijd bij blijven.

Welke bestemmingen staan nog op uw bucketlist?

Scandinavië, Japan, Canada.

Waar geeft u op vakantie het meeste geld aan uit?

Eten.

Sluit u een annuleringsverzekering af als u een reis boekt?

Die zit standaard in onze kredietkaart.

Hebt u al vaak een vakantie in het water zien vallen?

Nog nooit.

Werkt u op vakantie?

Neen. Ik heb het geluk een job te hebben die ik niet hoef mee te nemen.

Ik kan 's avonds perfect de deur achter me dicht doen en mijn laten liggen waar het hoort: op kantoor.

Wat neemt u altijd mee op vakantie?

Gezelschapsspelletjes, boeken.

https://transom.org/2016/traveling-workshops-summer-2016/

The summer holiday is almost over, but following a post on Tistje I'll still answer some questions.

What's your destination this summer?
Nowhere. If we travel we usually do this outside the school breaks for budget reasons and the fact we don't have children.
We'll do some daytrips, but no real travels.
This year we already went to Spain in May.

Do you plan your travels in details?
Yes and no. I do like to know beforehand where we're going, how the atmosphere is, what the habits are. We make a list of things to-do and/or to-see and that list is used day by day to plan our trip.
We don't plan where and when we'll eat. I always carry a bottle and something to eat with me to counter the first and worst hunger feeling.

Do you prefer to travel as fas as possible?
No. I prefer to stay at home. Home is the only place where I am totally at ease and where I can enjoy without stress.

What is of was your most beautiful trip?
I have some nice memories of the trips we made to France when I was a kid.
I'll also always remember the tour in Turkey when I was 17.

Which destinations are still on your bucketlist?
Scandinavia, Japan, Canada.

Which destinations are still on your bucketlist?

Scandinavia, Japan, Canada.

On what do you spend the most money during your holiday?

Food.

Do you have a cancellation insurance?
This comes standard with our credit card.

Have you ever had to cancel your holiday?
Never.

Do you work during your holiday?
No. I'm lucky to have a job I don't take with me. 
I can close the door after work and leave my job where it belongs: at the office.

What do you always take with you while traveling?
Boardgames/dice games/cardgames and books.