Het is eventjes geleden dat ik nog iets gepost heb.
Schrijven is voor mij een noodzaak wanneer het niet goed gaat in mijn hoofd.
Zodra die hoofdelijke stress vermindert, dan vermindert ook de schrijfnood.
Goed nieuws voor mij als hier minder posts verschijnen.
Minder leuk voor wie hier graag komt lezen.
Daarom eventjes snel tussendoor: hoe probeer ik overprikkeling tegen te gaan.
Heel summier, heel persoonlijk, geen wetenschap.
Overprikkeling wordt bij mij hoofdzakelijk getriggerd door teveel sociale input, teveel lawaai en te weinig overzicht.
Vorige week had ik een weekje verlof en hebben we een daguitstap naar een dierenpark gemaakt.
De ideale cocktail om compleet overprikkeld naar huis terug te keren wat gelukkig niet gebeurde.
Je gaat me niet horen zeggen dat ik niet overprikkeld was, want dat was wel het geval.
Alleen was ik niet "compleet" overprikkeld.
Een vol hoofd betekent voor mij hoofdpijn, verwarring, knorrigheid, blozen, hyperactief worden, niet meer uit mijn woorden geraken en verward worden, maar ook stil worden en afstand nemen kan gebeuren.
Een "overvol" hoofd = "compleet" overprikkeld = huilen.
Zodra ik tranen voel opduiken, is het te laat. Dan is de grens al overschreden.
Hoe zorg ik er tijdens een daguitstap voor dat die grens niet wordt overschreden?
Wel, bij mij is het fototoestel hiervoor onontbeerlijk.
Via mijn fototoestel kan ik alles van op een afstand bekijken en ook afstand houden.
Die tijdelijke hyperconcentratie zorgt er voor dat ik eventjes weg ben van de mensenmassa.
Oordopjes zorgen dan weer voor het verminderen van de decibels.
Geuren en tactiele prikkels zijn moeilijk te negeren in een dierenpark, maar daar heb ik gelukkig ook nooit zo'n last van.
De 2 dagen na onze uitstap waren voorzien als ontprikkeling en heb ik ook nodig gehad.
Die dagen heb ik opvallend meer geslapen, ook overdag, maar verder heb ik weinig na-effect ondervonden.
Voor wie het dus nog niet probeerde: neem volgende keer tijdens een daguitstap of familiebezoek of een andere gelegenheid met veel volk en veel lawaai eens een fototoestel mee en concentreer je hier op.
Echt het proberen waard!
It's been some time since I last posted something.
To me writing is essential when my mind gets chaotic.
As soon as the chaos lessens, the need to write lessens as well.
That's good news for me, but not so good for those who like reading my posts.
So a quick in-between: how do I counter a sensory overload.
Very briefly stated, very personally, no science.
I get a sensory overload by too much social input, too much noise and not enough overview.
Last week I had week off and we made a day trip to an animal park.
It's the ideal cocktail to get a complete sensory overload before going home, but luckily that wasn't the case.
I won't say that I wasn't overloaded, because I was.
It just wasn't a complete meltdown.
To me a sensory overload means a full head and that's headache, confusion, grumpiness, blushing, being hyperactive, no longer being able to say what I want to say, but also becoming quiet and distant.
A full head = total sensory overload = crying.
As soon as I feel the tears, it's too late. The border has been crossed.
So, how can I make sure that during a day trip my borders keep intact en closed?
Well, for me, my camera is crucial.
Through my camera I can keep away from everything and watch it all from a distance.
It's like a temporary hyperconcentration that keeps the people away from me.
Ear plugs help me to get the noise level down.
At an animal park you can't really ignore the smells or tactile triggers, but they don't really overload me.
I have to admit that we calculated the 2 days after the day trip as relaxation and I needed those.
I slept a lot more, also during the day, but that was the only after effect for me.
So, for those of you who never tried this before: next time you have planned a large family visit, a day trip or an event with lots of people and lots of noise, take your camera with you and concentrate on it!
It's really worth trying!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten