Een hoofd voor stormachtige chaos....
of hoe een opeenstapeling van kleine onzekerheden voor overprikkeling kan zorgen en wat je er aan kan doen.
Een werkvergadering die 5 uur duurde, waarbij spanningen duidelijk voelbaar waren en er onrechtvaardige beschuldigingen geuit werden.
Nadien met compleet oververmoeid en overprikkeld beginnen werken terwijl de tranen in je ogen staan.
Dagen later nog steeds niet 100% gerecupereerd zijn en daar echt van ondersteboven zijn.
De jobverandering nadert met rasse schreden en wanneer je vraagt wie je gaat vervangen, krijg je telkens de vraag of je niet wilt blijven want je bent zo moeilijk vervangbaar.
Langs de ene kant een compliment, maar langs de andere kant wordt je schuldgevoel steeds groter.
Collega's niet willen in de steek laten en ze ook niet kwijt willen.
De onzekerheid van hoe de nieuwe job zal uitdraaien, hoe de nieuwe collega's zullen meevallen, is groot.
Ga je daar een nieuwe "grote broer/zus-collega" vinden die je kan helpen met je sociale moeilijkheden. Iemand die zorgt voor steun en stabiliteit.
Veel werk, vroeg opstaan, steeds minder goed slapen zorgen voor een langzame afdaling.
Een afdaling die je voelt, maar waarvan je niet goed weet hoe je ze moet tegenhouden.
Je therapeut contacteren en vragen of je eens mag bellen om de tijd tussen de afspraken te overbruggen, want het lukt niet zo goed meer.
Antwoord krijgen dat ze ziek is en het dus niet gaat lukken.
Daar sta je dan....
Denken aan een mogelijke backup die gelukkig bereid is om via mail wat basissteun te leveren.
Weer maar eens beseffen dat je niet alleen bent en dat er echt wel mensen zijn die je willen helpen, maar dan uiteindelijk toch weer aan je psychologe vragen of je ze zeker niet in de steek zal laten.
Na die 2 drukke weken nog een trouwfeest en in je achterhoofd al met de planning voor volgende week bezig zijn: veel werk, een speciale opdracht, examen muziek, eerste communice van je nichtje, valiezen maken voor de reis die begint na de communie.
Het trouwfeest:
- veel volk, veel lawaai, op maat gemaakte oordopjes bij je hebben
- lang leve de friemelkubus (fidget cube) die je al van zoveel zenuwen verlost heeft
- een mooie nieuwe jurk en nog veel mooiere rode lakschoenen met een hakje
- lekker eten
- een mooi en zelfgemaakt aandenken krijgen
- roepen om boven de muziek uit te komen, maar ondanks dat toch een goed gesprek hebben met een neefje dat ook ASS heeft. Uit de kast komen over je eigen ASS en weer maar eens beseffen dat het leuk is om zoveel te herkennen.
- om 2u gaan slapen en om 7u wakker zijn
Vermoeidheid zal ooit wel wennen zeker?
 |
| https://yourdailyshine.nl/tips-om-als-hsper-overprikkeling-te-voorkomen/ |
A head full of stormy chaos...
or how an accumulation of a lot of small uncertainties can cause a sensory overload and what to do with it.
A working meeting that lasted 5 hours with evident tension and injust accusations.
Afterwards completely exhausted and having a sensory overload, but nevertheless starting to work while the tears are in your eyes.
Days later you still haven't recuperated completely and you feel really devastated by it.
The change of jobs that's coming nearer makes you wonder who will replace you.
When you ask that question they always answer that you're so hard to replace.
A nice compliment, but it makes your guilt grow.
You don't want to abandon your colleagues and you don't want to loose them.
The incertainty of the new job, the new colleagues is really hard.
Will you have a colleague/big brother who can help you with your social difficulties?
Someone to give you support and stability.
A lot of work, getting up really early, sleeping less well makes you descend slowly.
You feel that descend, but you don't really know how to stop it.
You contact your therapist to ask if you can call so you can bridge the time between your appointments.
You get the answer that she's sick and can't talk.
There you are....
Luckily you find a backup willing to give you some basic support by email.
Realising again that you're not alone and that there really are some people who will help you, but in the end you send a text to your therapist asking her not to abandon you.
You end 2 very busy weeks with a wedding and in the back of your head your are already planning the next week: again a lot of work, a special appointment, music examination, first holy communion of your niece, preparing the luggage for your holiday which starts after the communion.
The wedding:
- a lot of people, a lot of noise and being very happy you brought your custom-made earplugs
- long live the fidget cube that already saved you of so much nerves
- a beautiful new dress and even more beautiful red lacquered high heeled shoes
- good food
- a nice, handmade token of appreciation
- yelling to get over the music, but still having a good conversation with a nephew with ASD. Coming out about your own ASD and again you realise how nice it is to recognise so much.
- going to sleep at 2 am and being awake at 7 am.
You hope you'll get used to being tired some day...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten