Over mij - About myself

Ik heb besloten om toch iets meer informatie over mezelf te geven, maar dan aan de hand van de vragenlijst geïnspireerd op de vragen van de Vlaamse Vereniging Autisme ter gelegenheid van de Wereld Autisme Dag 2016. Ik vond deze lijst terug op de blog van Tistje.

I have decided to tell you a bit more about myself using the list of questions of inspired by the questions of the Vlaamse Vereniging Autisme for the World Autism Day 2016. I found the list on the blog of Tistje.

• Wie ben je? - Who are you

- vrouw

- 30+

- getrouwd, geen kinderen, wel huisdieren

- voltijds werkend

- female

- 30+

- married, no children, pets

- working fulltime

• Diagnose? - Diagnosis?

Autisme Spectrum Stoornis.

Weinig opvallend naar de buitenwereld toe, maar intern heel erg duidelijk.

Om het nog verder op te delen, zou ik ook nog kunnen zeggen: hoogfunctionerend, want bovengemiddeld intelligent met een disharmonisch IQ profiel (performant een pak hoger dan verbaal).

Autism Spectrum Disorder.

Difficult to see on the outside, but very clearly on the inside.

Even more specific I could also say: highly functioning, because my intelligence is above everage with a disharmonic IQ profile (performance IQ much higher than verbal IQ).

• Wat ging er aan je diagnose vooraf? - What went on before the diagnosis?

Altijd wel het gevoel gehad van anders te zijn.

Een aantal mislukkingen en moeilijkheden op studie- en werkvlak.

Sinds de leeftijd van 15 jaar regelmatig in therapie geweest, maar achteraf gezien werden telkens de symptomen aangepakt en niet de oorzaak.

Een bacheloropleiding in afstandsonderwijs gedaan (studeren en werken combineren, geen les, alles via zelfstudie).

Tijdens die studie ben ik al eens tegen een hele grote muur gebotst, maar ook toen werd niet gezien wat de oorzaak was.

In 2014 de stap gezet om te veranderen van werk.

Opnieuw een jaar voltijdse opleiding op de schoolbanken in een groep van een 30-tal twintigers. Die verandering in combinatie met fysiek ziek worden, de echtgenoot die met depressie thuis zat, kanker in de familie en een klasgroep die zich tegen me keerde zodra ik gemeld had dat ik het mentaal moeilijk had, hebben de emmer doen overlopen.

Beetje van het kastje naar de muur gestuurd en een aantal begeleiders gehad.

Uiteindelijk bij 1 blijven hangen waar ik me goed bij voelde.

Hij is er in geslaagd om de muur rondom me te openen, maar wat er achter zat had hij niet verwacht.

Hij heeft me dan toch nog opnieuw doorgestuurd aangezien hij zich niet capabel genoeg voelde.

Nu sinds 1,5 jaar bij mijn huidige psychologe en sinds een jaar wekelijks op gesprek.

In het voorjaar van 2016 werd het vermoeden van autisme voor het eerst geuit en sinds november 2016 heb ik de officiele diagnose.

I've always felt different.

I had some failures with study and jobs.

I've been to several therapist since I was 15 years old, but looking back, they only just worked on the symptoms and never looked for the origin of the problems.

I got a bachelor degree by studying via distance learning (combination of work and study without going to classes, only self study).

During that time I hit my personal wall, but we never found what caused that crash.

In 2014 I decided to quit my job.

I started a new job which implied I had to go to school fulltime for 1 year in a group of 30 people aged around 21.

That massive change in combination with being physiclly ill, the husband being depressed at home, cancer in my family and a class that became very negative once I told them I had a mentally difficult time, were all small straws that broke my back.

I've seen several social workers.

Finally I found one that I liked and who helped me a lot. 

He succeeded in opening the wall around me but he hadn't expected what he found.

At the end he send me to a professional therapist because he felt he couldn't help me enough.

I've been to that therapist for 1,5 years now. The last year I go every week.

Spring 2016 was the first time autism was mentioned and fall 2016 I got the official diagnosis.

• Wat betekent/betekende de diagnose voor jou? - How did the diagnosis affect you?

Pijn, verdriet, ongeloof, onmacht, weerstand.

Ook eindelijk herkenning en erkenning, opluchting, meer begrip voor mezelf en mijn omgeving.

Eindelijk begrijpen waarom "leven" voor mij zo moeilijk is.

Pain, sadness, disbelief, powerless, resistance.

But also finally recognition and acknowledgement, relief and a better understanding of myself and my environment.

I finally understand why I find "life" so hard.

• Je bent goed in... - You are good at....

De lat veel te hoog leggen voor mezelf en compleet zelfvernietigend denken over mezelf :-)

Gedreven

Concentratie

Creativiteit

Bescheiden

Punctueel

Heel begaan met anderen

Setting my bar way to high and having totally self-destructive thoughts about myself :-)

Passionate

Concentration

Creativity

Modesty

Punctuality

Very caring for people

• Mensen waarderen je omdat.... - People appreciate you because...

....ik doe wat ik zeg.

....ik mijn beloftes nakom en mijn werk zo perfect mogelijk probeer af te leveren.

....ik zonder veel problemen mijn fouten toegeef en uitleg vraag als ik iets niet begrijp.

....ik heel veel respect en erkenning geef aan de personen die mij ook zo behandelen.

....ik heel graag andere mensen help en graag dingen uitleg.

....ik (meestal) graag luister naar anderen, niet voor prietpraat, maar wel wanneer anderen het moeilijk hebben.

....I do what I say.

....I keep my promises and I try to do my work in the most perfect  way.

....I admit mistakes easily and I ask for explanations when I don't understand something.

....I give a lot of recognition and acknowledgement to people who treat me in the same way.

....I like helping people and explaining things.

....I (usuallyl) like listening to others, not just for chit-chat, but during the harder times of life.

• Ik kan hulp gebruiken wanneer... - I need help when....

....ik voor de eerste keer in een nieuwe grote (meer dan 3) groep mensen terecht kom

....ik alleen moet instaan voor de dagdagelijkse huishoudtaken als koken en poetsen.

....ik moet beslissen wat ik allemaal op 1 dag kan doen en hoeveel tijd dit in beslag zal nemen.

....ik mijn eigen grenzen weer eens niet opmerk en veel te veel wil doen

 ...ik teveel aan de verwachtingen probeer te voldoen.

....ik pogingen doe om de sociale reacties en relaties tussen mensen probeer te begrijpen.

....I arrive in a larger (more than 3) group of people.

....I have to do the household all by myself.

....I have to decide what I can do on 1 day and how much time it all will take.

....I don't notice my own boundaries and I want to do too much

....I try too hard to achieve other's expectiations.

....I am trying to understand social interactions and try to understand relations between people

• Wat biedt je comfort? - What comforts you?

Thuis komen, bij de echtgenoot en de poezen, in de rust van mijn eigen huis.

Weten en voelen dat mensen bereikbaar zijn als ik ze nodig heb.

Stilte, maar evengoed ook een muziekbubbel gecreëerd door de noise cancelling oortjes van Bose en mijn Ipod.

Wandelen in de natuur en kijken naar vogels.

Being at home, close to the husband and my cats.

The peace and silence of my own house.

Knowing en feeling that people are accessible when I need them.

Silence, but also a music bubble created by my own Bose noise cancelling earbuds and my Ipod.

Wandering around, being in nature and looking at birds.

• Wanneer en hoe kan je omgeving jouw autisme opmerken? - When and how can your environment notice your autism?

Mijn autisme valt niet op. Het speelt zich vooral intern af.

Wie mij goed kent, thuis is in autisme of van mijn autisme weet, zal iets merken.

Andere mensen vinden me vooral stil en een beetje vreemd.

Misschien ook nogal asociaal, denk ik.

Via mijn psychologe en mijn collega weet ik dat de volgende zaken soms opvallen:

- Humor is moeilijk. Niet dat ik geen humor heb, maar ik snap de grap dikwijls niet.

Ik zie andere mensen lachen en begin dan uit te pluizen wat het grappige was in hetgeen er gezegd werd.

- Overprikkeling.

Ik heb heel veel nood aan stilte en alleen zijn.

Sociale pauzes zijn niet aan mij besteed.

Werken met de radio aan lukt heel moeilijk of slechts voor beperkte tijd. 

- Oogcontact.

Ik doe heel veel moeite om mijn oogcontact "normaal" te houden.

Wanneer ik echt op mijn gemak ben bij iemand dan laat ik die moeite achterwege.

Ik vermijd dus oogcontact bij mensen die ik graag heb, maar forceer me bij wie me niet kent.

Op momenten dat ik het emotioneel heel moeilijk heb, maar er niet in slaag om zelf te zeggen wat er scheelt (omdat ik de emotie niet herken of de woorden niet vind) is mijn oogcontact te lang.

- Emoties.

Mondeling uitdrukken wat ik voel en ervaar, is heel moeilijk.

Wie mij verbaal aanvalt, botst tegen een muur.

Ik kan mezelf slechts heel moeilijk spontaan mondeling verdedigen.

- als ik mijn grens nader of er over ga dan trek ik me helemaal terug, wil ik geen fysiek of verbaal contact.

Wie dan iets tegen me zegt of iets vraagt waar ik geen weg mee weet, krijgt een huilbui al antwoord.

My autism is hard to because it's mostly internally.

Those who know me and/or know about my autism or people with autism experience in general will notice it.

Everyone else thinks I'm a silent one and a bit odd.

Maybe also a bit anti-social, I think.

I asked my therapist and my colleague about it and they notice it at specific times:

- Humour is difficult.

I have my own humour and mostly it takes some time before I get the joke. When I see other people laughing I start thinking what the fun part was.

- Sensory overload.

I need silence and being alone.

Social passtime isn't for me.

I can't really work when the radio is playing.

- Eye contact.

I make a lot of effort to keep my eye contact "normal", but it's hard work.

When I'm at ease I tend to stop doing the effort.

So in the whole you can say that I avoid I eye contact with those people that I like, but I force myself to do it correctly with unknown people.

At times when it's emotionally difficult for me and I can't tell what's happening (because I don't recognise the emotion or because I don't find the words) my eye contact is often too intense.

- Emotions.

For me it's very difficult to verbally express what I feel and experience.

Those who attack me with words reach a wall.

I can't defend myself on the spot.

- The moment I reach or cross my boundary I tend to become emotional, pull back completely and don't want any physical or emotional contact.

When I'm asked to do something at that moment I usually start crying.

• Welke verwachtingen heb je van jezelf? - What do you expect of yourself?

Teveel.

Ik leg mijn lat steeds weer veel te hoog en zie weinig goeds in mezelf.

Misschien is dat wel de grootste verwachting van mezelf: mezelf graag leren zien en milder zijn voor mezelf.

Mijn grenzen beter leren kennen en er mee leren werken.

Een evenwicht vinden tussen wat ik wil en wat mijn omgeving wil.

Too much.

I put the bar too high every time and I don't see much positive in myself.

Maybe that's my biggest expectiation: learning to love myself and being gentle with myself.

Learning to know my boundaries better and try and work with them.

Finding a balance between what I want and what my environment wants.

• Welke verwachtingen heb je tegenover je omgeving? - What do you expect of your environment?

Dat ze rekening houden met mijn anders-zijn en niet kwaad of lastig worden omdat ik moe ben, geen zin heb om sociaal te zijn, niet lang blijf bij familiegebeurtenissen.

Ook zou ik graag hebben dat ze me steunen wanneer ik het moeilijk heb.

I would like them to keep into account that I am different. 

I would like that they are not angry when I'm tired, when I don't want to be social, when I don't stay long at family meetings.

I would also like them to support me when I'm having difficulties with life.

• Welke verwachtingen heb je tegenover de samenleving? - What do you expect of society?

Dat de samenleving beseft dat "anders" geen synonieem is voor "minder goed" en dat iedereen zowel positieve als negatieve aspecten heeft.

Society should realize that "different" doesn't mean "less".

Everybody has both positive and negative points.

• Hoe ga je om met verwachtingen die anderen aan jou stellen? - How do you cope with what other people expect of you?

Vroeger probeerde ik krampachtig aan alle verwachtingen te voldoen.

Zo raakte ik mezelf helemaal kwijt.

Langzaamaan begin ik terug zicht te krijgen op wie ik ben en wat ik wil.

Zo probeer ik nog steeds aan verwachtingen te voldoen, maar denk ik er ook over na wat de consequenties zijn voor mezelf.

Ook ben ik gestopt met aan "alle" verwachtingen te willen voldoen. 

Ik kies er die uit die zichtbaar belangrijk zijn voor anderen en waar ik aan kan en wil voldoen.

I used to try really hard to comply with all expectations.

In the end I lost myself completely.

Slowly I'm starting to see who I am and what I want.

I still try to comply with expectations, but I'm starting to think about the consequences for me also.

I stopped trying to fulfill every expectation.

I choose those that are really important to some people and those I want and can fulfill.

• Waar kan ik me tonen als mezelf? - Where can I be myself?

Thuis bij de echtgenoot en de poezen.

Vooral bij mijn psychologe waar ik zonder problemen gedurende een uur zonder schoenen mag zitten/rondlopen, mag praten, zwijgen, wenen, frustraties uiten zonder veroordeeld of beoordeeld te worden.

Ze aanvaard me zoals ik ben.

Algemeen denk ik wel dat ik weinig mezelf ben aangezien ik nog steeds op zoek ben naar wie ik eigenlijk echt ben.

At home with the husband and my cats.

Also when I am with my therapist where I can sit/walk on my socks, where I can talk, be quiet, cry, show my frustrations without any judgement.

She accepts me as I am.

On the whole I don't think I am often myself as I am still searching the real me.

• Waar en wanneer pas je je aan? - Where and when do you adapt?

Zo goed als altijd.

Bij al wie ik niet goed ken en die niet op de hoogte is van mijn autisme.

In situaties waarvan ik op voorhand weet dat het van belang is om "normaal" te zijn.

Bij al wie op de hoogte is van mijn autisme probeer ik mezelf te zijn door mezelf niet meer te forceren om oogcontact te maken, om duidelijkheid te vragen waar nodig, door met de nodige vertraging opmerkingen te geven, door mezelf niet te dwingen sociaal te zijn.

Almost every time.

Around all those I don't really know and who don't know about my autism.

When I know beforehand that it's important to act "normal".

I try to be myself around all those who know about my autism.

I try not to force myself to make eye contact, ask for explanations when needed, give delayed remarks and don't force myself to be social.